to do list

10 redenen om… zin te hebben in het nieuwe jaar!

/0 Reacties/in /door

Mijn tien redenen om weer zin te hebben in het nieuwe jaar:

  1. Als theaterdocent lesgeven in drama. Ik ga dit jaar lesgeven aan de  1e en 2e  klas  van het middelbaar onderwijs.
  2. Het regisseren van de te gekke vereniging ‘It Moat Kinne’. Dit jaar wordt het indrukwekkende verhaal ‘Andorra’ van Max Frisch opgevoerd.
  3. Het regisseren van de musical ‘Zwerfkinderen in Rio’. Dit in samenwerking met Spek & Bonen, een door ons (Myrthe Koers en Regina Visser) samengestelde theatergroep van de Burgemeester Harmsmaschool in Gorredijk.
  4. Educatie verlenen op basisscholen in samenwerking met ‘Tûmba’.
  5. Veel concerten geven met mijn koor ‘Joy For People’ uit Dokkum.
  6. Veel theatervoorstellingen bezoeken.
  7. Een normaal dagritme.
  8. Uitkijken naar mijn vrije dagen.
  9. Naar mijn favoriete, geliefde eiland Terschelling.
  10. Een nieuw jaar met inspiratie, creativiteit, nieuwe uitdagingen en een goede gezondheid.
33546985b48cf3ab9556230941af9a1b

Mijn eigen warme sjaal

/0 Reacties/in /door

33546985b48cf3ab9556230941af9a1b

Een paar jaar geleden had ik het koud. Ik voelde het zelf niet. Omdat het verdriet zo groot was. De deur zwaaide open. Daar stond ze. De vrouw met wie ik een afspraak had. Ze keek me aan en liep terug naar binnen. Met een sjaal in haar handen kwam ze terug. Ze sloeg de sjaal om mij heen. Mijn handen pakte ze tussen de hare. “Hier is een sjaal, om je te warmen. Die mag je hebben en altijd met je meedragen.”, zei ze. En dat deed ik.

De sjaal was warm. Steeds minder koud kreeg ik het. Ze bleef vaker aan de kapstok hangen. Ik was mijn eigen warme sjaal. Tot vorige week. De kou kwam tot op mijn bot. Ik voelde het. Nu kon ik haar zelf pakken. Mijn sjaal. En om mijn schouders doen. Zorgen dat ik weer warm word. Dan kan ze weer aan de kapstok. Tot die tijd draag ik haar. Mijn eigen warme sjaal.

herfst_1

Zo’n dag als vandaag

/0 Reacties/in /door
herfst_1
Vandaag was het herfst in mijn hart,
Zo’n dag dat het oké is dat het regent.
En dat je ”hallo” zegt tegen volslagen onbekenden.
Dat als iemand op je teen stapt je zegt: “welnee, geeft niks” en dat je het ook echt méént.
Zo’n dag dat je grappen leuker zijn en je lachen harder.
Dat je precies weet wat je vandaag wilt eten als je de supermarkt binnenstapt.
Dat net dat laatste stukje toilet papier op de rol genoeg is.
Dat je véél te vroeg op het station komt en je dan kunt genieten van twee Chinese toeristen die de trein uit stappen en vol trots een foto maken onder het bord ‘leeuwarden’ om vervolgens weer in de trein te stappen.
Zo’n dag.
Vandaag was het herfst in mijn hart.